Angst

Hallo, mijn nickname is Judith.

Als kind werd ik gepest. Ik was anders als de rest. Ik snapte mezelf niet. Zodra ik viel, begon ik hard te huilen. Ik schaamde me daarvoor. Ook plaste ik nog in mijn bed. En ik was altijd mn spullen kwijt. Daarnaast was ik enorm chaotisch, praatte ik verschrikkelijk snel en was het een warboel in mn hoofd. Ik werd gek van mezelf. Toen ik 10 was, ben ik voor het eerst een periode depressief geweest. Ik zag de toekomst als een zwart gat. Op school haalde ik slechte cijfers (vooral voor rekenen), ik werd nog steeds gepest en buitengesloten. Uiteindelijk hebben mijn ouders me naar de GGZ gestuurd. Die heeft een iq test gedaan. De uitslag was niet dat ik dom was, maar dat ik ADD heb. Dat verklaarde voor mij een hoop. Ik snapte waarom ik niet tegen teveel prikkels kon en ik snapte waarom ik heel snel begon te huilen.

Sindsdien ben ik medicijnen gaan slikken om me te kunnen concentreren. Die medicijnen hielpen. Maar twee jaar later, ik zat toen in klas 1, viel alles weer in duigen. Mijn vernieuwde toekomstbeeld was aan gruzelementen, ik werd weer gepest. Ik kwam minstens 1x per week huilend uit school. Daarnaast zat ik nog steeds met het probleem dat ik s'nachts in bed plaste. Na 2 jaar therapie ben ik van dat plas probleem afgekomen. Ik kreeg te horen dat ik s'nachts nat was omdat ik te weinig zelfvertrouwen had. Dat was waar het om draaide. Met die conclusie zakte ik nog verder in de put: ik had geen vrienden, ik piste nog in mn bed, ik werd nog steeds gepest en ik had geen zelfvertrouwen. Als struikelend hoopje mens ging ik naar de derde klas toe. Daar leerde ik wel leuke mensen kennen. Ik kwam in een vriendengroep. In dat jaar ging het beter met me. Het pesten was gestopt want ik was naar een andere klas en ander niveau gegaan. Daardoor voelde ik me beter. Wel stelde ik hoge eisen aan mezelf: ik moest en zou voor alle vakken minstens een 7 halen. Als ik dan eens een slecht cijfer haalde, werd ik meteen negatief. 

Vervolgens ging ik naar de vierde klas, examenjaar. Ik werd opeens weer veel geconfronteerd met de pester. Dat zorgde bij mij voor angst. Ik was bang  voor hem. Ik zocht uit waar en hoelaat hij les had zodat ik hem zo min mogelijk tegenkwam. Op een gegeven moment was het zo erg dat ik niet meer naar school durfde. Maar ik moest. Dit zorgde ervoor dat ik depressief werd. Ik haatte mezelf en ik snapte mezelf niet meer. Ik begon met zelfbeschadiging. Maar daar voelde ik me alleen maar ellendiger door. Ik wist geen uitweg meer. Ik schreef afscheidsbrieven en een stappenplan om een eind aan mn leven te maken. Zover kwam het niet. Mijn vriendin greep in. Na een bezoekje aan mn mentor, ouders, psych en huisarts kreeg ik eindelijk medicijnen. Die hielpen! Ik begon keihard te strijden om mn examens te halen. Ik haalde mn examens. Maar de vriendschap verdween. Ik voelde me uit het veld geslagen en niet welkom. Ik wilde dood maar heb het (gelukkig) niet gedaan.  Nu ben ik een adolescent. Ik heb af en toe nog last van een terugval en ik ben nog steeds met mezelf aan het werk. Continue zijn er factoren die mij naar beneden trekken. Denk bijvoorbeeld aan rare angsten: Toen ik er achterkwam dat ik bang ben voor ballonnen wilde ik acuut weer dood. Man, ik schaam me naar! En dat wordt bevestigd op allerlei manieren. Denk aan internet: hoeveel lijstjes kun je vinden met 'meest rare angsten' waar die van mij tussen staat?

Maar door therapie leer ik nu met dit soort gedachten omgaan. Ik mag leven. Ik mag mezelf zijn.

En trouwens: rare angsten bestaan niet! Het ligt er alleen aan hoe je ze interpreteert.

Mocht je je nou herkennen in dit verhaal: asjeblieft, onthoud ALTIJD dat wat je ook met je meedraagt in je 'rugzakje' niet jouw schuld is! Een fobie heb je ontwikkeld of zelfs genetisch doorgekregen. Daar kun je zelf niks aan doen. Maar ook een depressie, negatief zelfbeeld, zelfbeschadiging, pestverleden of zovele andere trauma's: je kunt er niks aan doen DAT je het hebt, je kunt er alleen mee leren omgaan! En die keuze ligt bij jezelf!

Mocht je nog vragen hebben: Mail me gerust! ikblijflieveranoniem7@gmail.com 

Good luck!