Bijna mijn hele leven voel ik mij al eenzaam

Bijna mijn hele leven voel ik mij al eenzaam. Geen vrienden, broers of zussen en geen vriendin om iets leuks mee te ondernemen. Wel ga ik 1 x per jaar met vakantie in een groepsreis, maar heb daar nooit vrienden aan overgehouden. Door deze eenzaamheid, ben ik vaak depressief. 

Om niet aan de eenzaamheid te denken, heb ik de afgelopen jaren veel lange dagen gemaakt op mijn werk. Dit ging jaren redelijk, totdat ik in december steeds meer last kreeg van hoofdpijn, huilen en zeer duizelig. Ik dacht dat het in de kerstvakantie wel beter zou gaan, maar het werd steeds slechter en moest mij uiteindelijk ziek melden.

Na een aantal weken, sporten en zwemmen, ging het iets beter, maar toen de corona kwam en alles werd gesloten, zakte ik weer terug naar af. Ik hoop dat deze crisis weer zo snel mogelijk over gaat en ik weer iets kan gaan doen, om maar niet te piekeren.

Ook zou ik mijn sociale kring willen vergroten, maar dit lukt steeds moeilijker en zodoende komt de depressie steeds terug.