Chaos, onrust en verwarring

Sinds enkele jaren heb ik last van angstklachten. In mijn vorige relatie kon mijn toenmalige vriend nare grappen maken, die me pijn deden. Door mijn lage zelfbeeld bleef ik voor langere tijd dan goed voor me was bij hem, tot ik het niet langer meer trok en bij hem weg ben gegaan. Nu gaan mijn sensoren ook al af bij "onschuldigere" grappen die mijn huidige vriend wel eens maakt. Ik heb naast een laag zelfbeeld een angststoornis, persoonlijkheidsstoornis NAO met afhankelijke en vermijdende trekken en NLD (een non verbale leerstoornis). Deze combinatie is giftig. Door mijn NLD interpreteer ik non verbale signalen zoals gezichtsuitdrukking en intonatie minder goed, door mijn persoonlijkheidsproblemen kan ik zowel afhankelijk als vermijdend en wantrouwend gedrag vertonen en door mijn angststoornis twijfel ik aan alles en is iets als intuïtief gevoel volgen voor mij heel moeilijk omdat dat neutrale stemmetje geen ruimte krijgt in al die donkere, angstige gedachten. Ik ben continu doodsbang dat mensen misbruik van me zullen maken en vertrouw nog maar weinig mensen. Op die manier leven is soms enorm zwaar. 

Om deze periode door te komen heb ik therapie en kijk ik sinds kort hier op de site. Ik heb een enorme behoefte aan contact met lotgenoten, maar door mijn NLD denkt men dat een groepsbehandeling voor mij niet is weggelegd. Ondanks alles heb ik een HBO studie SPH afgerond, dus dat zou geen probleem moeten zijn. Als ik even in mijn angsten en problemen dreig te verdrinken, mediteer ik de laatste tijd soms om meer tot mezelf te komen. Dat helpt enigszins. Ik wéét dat het wegdrukken van mijn angsten en emoties ervoor zorgt dat ze later heviger terugkomen, dat probeer ik dan ook tegen te gaan en het maar even toe te laten voor zolang als de meditatie duurt. Daarna zoek ik weer wat afleiding. De angsten dringen zich soms aan me op en zetten zich vast. Er dreigt gevaar, lijken ze te willen schreeuwen. En ik verstijf. Want wat moet ik doen? Mijn hersenen geven me zoveel signalen op die momenten. Weggaan, afleiding zoeken, in het moment blijven... alles is tegenstrijdig. Zie dan nog maar eens te voelen wat je écht nodig hebt op dat moment. Het is vermoeiend en beangstigend. Ik geniet van de momenten dat mijn hoofd rustig is. Daar probeer ik dan heel bewust bij stil te staan. Ik weet dat ik verder moet op die momenten, maar ik weet niet hoe. 

Toch zie ik groei door de therapie die ik heb gehad. Mijn zelfvertrouwen groeit. Ik kom uit een behoorlijk diep dal, maar klim langzaam een beetje omhoog. Maar ik ben er nog niet. Toch hoop ik op een dag steeds wat vaker momenten van rust in mijn hoofd te mogen ervaren. Ik zou daar alles voor over hebben. Nooit meer op vakantie gaan, hoe blij ik daar ook van word, zou ik overhebben voor langdurige rust in mijn hoofd. Overal bij elke ervaring er echt bij kunnen zijn, niet afgeleid door een angst of onzekerheid. Ik zal blijven vechten tot ik daar ben. En ik hoop dat alle mensen die zich hierin herkennen, dat ook doen. 

Voor iedereen met psychische problemen, houd vol. En als je wilt, mag je altijd contact opnemen met mij.