Een confrontatie met het afscheid en mijn verleden
Tranen over mijn wangen....
Ik heb mijn ja van Marion (de verpleegkundigspecialist), officieel. We nemen nu de motitvatiebrief door en passen hem aan voor de psychiater, die ook "naast ons wil lopen" en de euthanasie gaat uitvoeren, maar het moet een goed verhaal zijn, alle details moeten kloppen, voor de scenarts.
Overigens verloopt het hele traject via rivierduinen. Dus het expertisecentrum komt er niet aan te pas (tenzij de scenarts van rivierduinen er niks mee kan, maar alles is zo helder en klaar als een klontje volgens Marion, dat het gewoon bij mijn vertrouwde instelling blijft.)
Het "euthanasie team" zal zich gaan buigen over eventueel anderen mogelijkheden (zijn ze verplicht), contact met de huisarts opnemen en uiteraard een aantal gesprekken met Dirk voeren.
Ik heb de 24ste weer een afspraak met Marion. Dan gaan we verder met de brief perfectioneren.
Wat had ik het moeilijk toen we de brief doornamen. Na twee pagina's was ik al met oriëntatie spullen en mijn knuffel in de weer om erbij te blijven. Koptelefoon op mijn hoofd tegen het babygehuil in mijn hoofd.
De vragen over het misbruik, waar de bescherming van mijn ouders was en dat het best abnormaal was dat dat er niet was. Het was zo confronterend.
Marion maakte (per ongeluk) de opmerking dat ik wel een erg kwetsbaar kind moest zijn geweest met zoveel daders.
Au. 😭 Dat zeiden mijn ouders altijd. Het was mijn schuld want ik was zo kwetsbaar, ik riep het over mezelf af. Ik voel me zo schuldig. Ik heb mijn trauma’s over me afgeroepen.
Gelukkig legde Marion me uit dat ik kwetsbaar gemaakt ben en Dirk bevestigde dat net.
Dan de vraag: wil je afscheid nemen van je ouders? Ja. Voor hun, en als afsluiting voor mezelf. Intens contact zal er niet komen, maar hoe groot de "haat" ook is, deze ouders verdienen afscheid van hun kind. Zelfs mijn moeder.... ughhh...
Als het expertisecentrum niet in beeld komt (wat ik niet verwacht) zal het allemaal snel gaan. Gelukkig.
Ik ben kapot.
Ik moet rust.
Bijgevoegd GUUS MEEUWIS, DE WEG
Connect Portaal
Meld je direct aan om contact op te nemenEven goed om te weten voordat je verder leest:
Je staat op het punt een persoonlijk verhaal te lezen. Zo’n verhaal gaat over wat iemand zelf heeft meegemaakt.
Iedereen is anders. Wat voor de één helpt, werkt voor een ander misschien niet. Ook overtuigingen of meningen in een verhaal zijn persoonlijk. Ze hoeven niet voor jou te kloppen.
Verhalen kunnen raken. Neem de tijd voor wat het met je doet. Mocht je hierbij hulp nodig hebben, dan staat de MIND Hulplijn voor je klaar!