Een hulphond kan mij toekomst geven

Sinds ongeveer vijf jaar heb ik last van psychische klachten. In die tijd heb ik verschillende therapieën gehad, veel therapeuten en psychiaters gezien en ben ik bij verschillende organisaties in zorg geweest. Wanneer de ene klacht leek te verdwijnen, kwam er weer wat nieuws voor in de plaats. Afgelopen oktober ging ik erg achteruit. Ik belandde in een zware depressie en ontwikkelde daarbij een beginnende eetstoornis, wat elkaar versterkte. De dagen waren zwaar en de meest kleine dingen als uit bed komen en naar beneden lopen waren de grootste uitdaging geworden. Ik startte met antidepressiva, maar dat leek niet aan te slaan. Toch begon het, na een poos van opbouwen, wat te doen. Ik begon me voorzichtig aan ietsje beter te voelen. Maar de uitzichtloosheid was nog net zo aanwezig als eerst. Ik zag niet hoe ik weer verder zou moeten. Het vertrouwen was ver te zoeken. Opnieuw een behandeling. Nieuwe therapie. En over een half jaar misschien wel weer opnieuw. Weer voor niets. Totdat ik een artikel las over een psychiatrie-assistentiehond. Ik begon met informatie zoeken en inmiddels heb ik de hoop op herstel weer een beetje teruggevonden. Een hulphond kan signalen opvangen als spanning, somberheid en overprikkeling en hierop bepaald gedrag inzetten. Daardoor kan ik eerder handelen en voorkomen dat ik over mijn grenzen heen ga. Ook zal het me helpen de dagelijkse dingen weer op te pakken. Een hulphond kan zelfredzaamheid vergroten, emotionele steun bieden en gedrag spiegelen. Maar het belangrijkste: het geeft me motivatie om voor herstel te gaan. Omdat ik hier wel in vertrouw. De opleiding voor een psychiatrie-hulphond kost erg veel. Ik ben daarom gestart met crowdfunding (https://gofund.me/5f75577d) om dit te kunnen bekostigen. Hopelijk kan ik dan samen met mijn toekomstige maatje een toekomst opbouwen 🐕‍🦺❤️