Hallo lieve, warme, mooie, krachtige mensen

Hallo lieve,warme,mooie,krachtige mensen. Er schuilt in iedereen een prachtige vlinder die jou maakt zoals jij bent. Jij mag jezelf ontwikkelen, jezelf te durven uiten, je dromen achterna te gaan en dichter bij jezelf te komen staan op het moment dat jij er open voor staat en klaar voor bent jou vleugels wijd uit te spreiden om te laten zien wie jij bent en hoe prachtig jij bent. Jij mag er zijn: wie jij ook bent, wat jij ook doet, wat jij ook mee draagt en ervaart, wat jij ook hebt, JIJ BENT GOED ZOALS JIJ BENT en JIJ MAG ER ZIJN. Jij bent UNIEK. Durf jezelf te laten zien en je te uiten. Jij bent prachtig zoals jij bent en wat jij doet, jij bent het meer dan waard, onthoud dat goed. Hou van jezelf, wees tevreden met jezelf, durf je te uiten, doe de dingen die je wil doen, leef je dromen, straal.

Ja klinkt mooi en makkelijk... zo makkelijk om zo zeker over jezelf te zijn is het niet. Helaas geloof ik zelf nog niet dat IK het waard ben om er te zijn... ik ben onzeker, heb een heel laagzelfbeeld, een ander is altijd leuker en beter dan mij, ik voel me zo klein.... Ik ben Miranda en ben 26 jaar. Ik heb een visuele belemmering, toen ik 17 jaar was kreeg ik te horen dat ik een progressieve oogaandoening heb, toen zag ik 30 procent van mijn centrale gezichtsvermogen, nu  is daarvan ongeveer nog 10 procent van over. Vanaf het moment dat ik te horen kreeg dat ik een visuele belemmering heb heb ik veel pijn weggestopt en mijn belemmering verbloemd, ik kon het er niet laten zijn. Heb een overlevingskracht opgebouwd om mij staande te houden. Ik wilde niet anders zijn dan andere, ik wilde met alles mee doen en mij niet hoeven aan te passen, ik wilde niet zwak of zielig zijn, ik wilde er alleen voor anderen zijn ik zelf ben niet belangrijk.

Sinds ongeveer 2 weken realiseer ik mij voor het eerst dat ik toch echt wel een belemmering heb, en zie ik voor het eerst pas echt wat ik niet meer zie. Ik heb jaren lang te veel van mezelf gevraagd en teveel van mezelf verwacht. Ik heb nooit echt van mezelf mogen treuren over wat ik heb, terwijl ik diep van binnen het gewoon kut vind dat ik zo slecht zie. Ik ben er nu klaar voor om mijn visuele belemmering echt een plekje te gaan geven in mezelf, het nu echt te mogen gaan verwerken en er krachtig mee verder leven vanuit de persoon wie ik ben. Mijn overlevingskracht mag en kan ik nu los gaan laten, ik ben er klaar voor om sterk te worden vanuit wie ik ben. Eind september ben ik in een depressie geraakt. In een zoektocht naar mezelf terecht gekomen, een mooi maar ook pittig pad. Sinds die tijd ben ik gaan schrijven in mijn blog. Dit blog wil ik graag met jullie delen: www.opzoeknaarmijnuniekeik.blogspot.com Door de  dingen die ik mee maak en ervaar  ontstaan er bij mij nieuwe dromen, een van mijn dromen is om een boek te gaan uitbrengen die gebaseerd is op mijn blog. Wat vinden jullie hiervan, denk je dat het een goed en mooi boek kan worden?

Het schrijven helpt mij om de dingen te verwerken en vooral in mijn paniek rustiger te worden, door de dingen die ik mee maak en door mij heen gaan weg te schrijven in een verhaal kan ik het beter een plek geven. Ik vind het fijn om mij onder andere op deze manier te uiten, maar ook om voor andere een steun te kunnen zijn dat zij niet de ennige zijn en het geen taboe hoefd te zijn om over bepaalde onewerpen te praten en jezelf te mogen uiten. Het schrijven van mijn blog helpt me ook om te relativeren en om te leren dichter bij mezelf te komen. Het pad naar mijn unieke ik is een ongeloofelijk zwaar en emotioneel pad,maar het is ontzettend mooi voor mij om dit pad mee te maken en te door lopen, om zo te leren dichter bij mezelf te komen en te kunnen gaan houden van de persoon die ik ben, te gaan voelen dat ik het waard ben om hier te zijn en mijn dromen achter na te gaan! Jij bent mooi om wie jij bent, jij bent uniek!