Hoe de middelbare school mij in sociaal isolement heeft gekregen.

Ik ben Ryan, 25 jaar en wilde mijn verhaal ergens delen. Sinds de 2e van de middelbare school (2012/2013) ben ik gepest en buitengesloten t/m de 4e (2014/2015), hierdoor werd ik steeds onzekerder en ontwikkelde sociale angst. Ik ging al snel mezelf isoleren en had eigenlijk geen vrienden meer over sinds het 3e leerjaar, en ook daarna had ik geen vrienden meer. Ik ging mezelf na de middelbare school volledig isoleren van de buitenwereld. Ik spendeerde maanden, zelfs jaren aan een stuk binnen door (vanaf 2014 t/m 2021). Het enige wat ik in die tijd ben gaan doen is fitness, wat ik in het begin echt een hele stap vond (dit doe ik nog steeds). 

Na heel veel onderzoek en onnodig leed, ben ik er uiteindelijk achtergekomen dat ik sociale angststoornis had begin dit jaar en ben ik in therapie gegaan. Ik heb CGT gevolgd en probeer methodes en het vastleggen van sociale situaties nog steeds toe te passen. Ik merk dat ik zeker vooruitgang heb geboekt, maar de verstrekkende gevolgen van 10-12 jaar lang ernstig deze problematiek te hebben gehad, blijven gedeeltelijk bestaan. (Terughoudend bij het spreken in grote groepen, maken van nieuwe vrienden, niet naar cafés gaan, flirten). Soms heb ik nog momenten dat de angst symptomen zo erg zijn dat ik paniekaanvallen heb. Deze zijn gelukkig heel kort en mild, maar hebben niettemin een flink negatief effect op mijn humeur en veroorzaken leed, omdat ik dan ook denk aan alle andere keren dat ik paniekaanvallen had. Stotteren is iets waar ik soms nog heel bang van word, omdat dat iets was wat ik veel deed op de middelbare school, en ik daarom ook dacht dat ik daarom uitgelachen werd en buitengesloten werd. 

Ik zou graag in contact willen komen met lotgenoten en dit soort dingen willen bespreken. Ik hoop dat ik met het delen van mijn verhaal andere mensen kan geruststellen dat hun niet de enige zijn met deze klachten en dat er dus meer mensen zijn met deze stoornis.