Ik heb zelf de touwtjes in handen

Negentien jaar werkt Gabriëlla (46 jaar) inmiddels bij een grote Nederlandse bank. Al die tijd heeft ze al last van stemmingswisselingen. Conclusie is dat haar werkgever goed voor zijn mensen zorgt. ‘Mits je een doel hebt én het heft in eigen hand neemt’.

Stemmingswisselingen, als gevolg van haar bipolaire stoornis. Gabriëlla heeft ze zolang ze zich kan herinneren. Aanvankelijk vormt het geen enkel probleem op de werkvloer: ‘Ik functioneerde prima, kon mijn werk gewoon doen. Niemand vond het erg als ik af en toe een beetje kattig was. Collega’s dachten dat het bij me hoorde. Ze haalden hun schouders op, gaat wel weer over.’ Tot ze het in 2012 toch iets te bont maakt en een manager haar twee dagen naar huis stuurt om tot rust te komen. ‘We zouden het er dan maandag wel verder over hebben, zei hij’, herinnert Gabriella zich. ‘Waarop ik antwoordde dat ik er dan niet was. Ik zag het nut er niet meer van in. Mijn manager pikte het signaal goed op. Hij ging even een bevriende collega erbij halen en belde ondertussen met bedrijfsmaatschappelijk werk. Dat hebben ze goed gedaan.’

Heft in eigen hand

Gabriella meldt zich uiteindelijk ziek. Ze ontvangt begripvolle reacties. Ook vanuit de directie, vertelt ze: ‘Men kende de ziekte bipolaire stoornis vanuit vriendenkring. Dat hielp. En hun boodschap was: we gaan zorgen dat het goed komt.’ Dat was ook mijn doel: ik wilde gewoon terugkeren bij mijn werkgever en er gewoon blijven werken.’ Het is haar gelukt, al heeft ze daar wel hard voor geknokt. ‘Je moet het echt zelf regelen allemaal. Het bedrijf heeft als beleid dat werknemers een doel hebben en het heft in eigen hand nemen. Dit geldt ook als je iets hebt. Dat is niet gemakkelijk als je bent uitgevallen met een zware depressie. Door wilskracht en door goed contact met mijn manager lukte het om op mijn werk terug te keren. Ook is de ene bedrijfsarts de andere niet. Van mijn eerste heb ik afscheid genomen, de tweede begreep het gelukkig veel beter en had kennis van psychische aandoeningen.’

‘Dat is geen klikken, dat is zorgen voor elkaar’  

Sleutel tot succes

Gabriella keert na een paar maanden terug, re-integreert tijdelijk op een andere afdeling en werkt inmiddels weer als business analist bij haar oude club. Het gaat gelukkig goed met haar. Deels omdat ze dingen anders doet: ‘Rust en regelmaat werken voor mij, net als stress managen door werkdruk bespreekbaar te maken bijvoorbeeld. Ik heb zelf de touwtjes in handen. Dat is mijn sleutel tot succes om te zorgen dat ik goed kan functioneren. En dat ik word beoordeeld om wat ik kan en wie ik ben.’ Daarnaast speelt ook de bedrijfscultuur een belangrijke rol, meent Gabriëlla. Ze draagt hieraan graag haar steentje bij als werkambassadeur voor Samen Sterk zonder Stigma: ‘De cultuur mag nog opener, het taboe moet af van psychische aandoeningen. Als ik iemand zie die ergens mee zit zeg ik: je kunt er iets aan doen hè, er is hulp. Laatst maakte ik me zorgen over een zeer oververmoeid ogende collega, die tegen mij had gezegd dat dit met een paar dagen vrij wel goed zou komen . Dat heb ik geuit tegen zijn manager. Dat is geen klikken, dat is zorgen voor elkaar.’

‘Alles gaat over je presentatie’  

Manifest

Gabriella stelt af en toe wel dingen aan de kaak binnen haar bedrijf. Zo getuigt haar actie rondom een manifest over diversiteitsbeleid van bespreekbaarheid: ‘Heel belangrijk vinden ze diversiteit binnen de bank. Aandacht voor een goede man-vrouw verhouding, homoseksuelen, mensen met allerlei beperkingen: bijna elke doelgroep staat er in genoemd behalve mensen met een psychische aandoening! Daarover heb ik contact opgenomen. Ze vonden dat ik een punt had. Hopelijk passen ze het een volgende keer aan.’

Bijzonder

Naast haar werk, zet Gabriëlla zich vrijwillig in voor De Vereniging voor Manisch Depressieven en Betrokkenen (VMDB). Daar had ze onlangs een gesprek en werd ze als voorbeeld gezien voor hoe je toch kunt werken met een bipolaire stoornis: ‘Toen heb ik gezegd dat ik echt niet zo bijzonder ben, maar dat alles gaat over hoe je jezelf presenteert. Dat is niet heel anders dan voor mensen zonder psychische aandoeningen. Werkgevers willen mensen die goed weten wat ze willen, kunnen en wie ze zijn. Dat is het belangrijkste. Je aandoening is daarvan slechts een onderdeel.’

Dit verhaal is met toestemming overgenomen van de website van Samen Sterk Zonder Stigma: www.samensterkzonderstigma.nl