Mijn herstelverhaal

Mijn herstelverhaal

Ik heb ruim vijf en een half jaar op een internaat gewoond. Wat daar gebeurde, heeft diepe littekens achtergelaten. Ik werd vernederd, gepest, fysiek mishandeld en seksueel misbruikt. Het waren jaren waarin ik leerde te overleven, maar niet te leven. Het was een hele moeilijke tijd. Ik werd door een groepsleidster vernederd, door andere kinderen gepest, geschopt en geslagen. Ook werd ik seksueel misbruikt. Ik was klein, veel op me zelf en angstig en ik had vaak verdriet.

Toen ik het internaat verliet, dacht ik dat het achter me lag. Maar de eerste twintig jaar daarna waren een strijd. Mijn moeder en ik deden wel ons best om er iets van te maken maar thuis ging het ook meestal stroef. Ik worstelde met een negatief zelfbeeld, trauma’s en PTSS. Ik voelde me vaak verloren en alleen, alsof ik geen plek had in de wereld. Ik was het vertrouwen in andere mensen kwijt. Relaties en vriendschappen waren moeilijk, omdat ik altijd op mijn hoede was.

Ik droeg een onzichtbare rugzak vol pijn, schaamte, angst en zelftwijfel. Toch is er altijd iets in mij blijven vechten. Langzaam begon ik in te zien dat ook ik er mag zijn. Dat ik besta, dat ik waarde heb.

Soms fietste ik langs het internaat. Eerst voelde ik afschuw, later werden de herinneringen neutraler. Dat zijn ze nog steeds: neutrale herinneringen aan iets wat ooit gebeurd is. Op het internaat had ik een maatje, van wie ik leerde om altijd door te gaan, om te blijven vechten. Die les is me altijd bijgebleven.

Door alles wat ik had meegemaakt, was ik bang voor de hulpverlening. Bang dat ze iets zouden vinden en me weer zouden opsluiten. Of dat ze niets zouden vinden en zouden zeggen dat ik me aanstelde. Die angst hield me lang weg van hulp.

Ik ben jarenlang depressief geweest en had een negatief zelfbeeld. Maar in de loop der tijd begon ik te begrijpen dat het niet mijn schuld was dat ik naar het internaat moest. Ik begon met het vergeven van wat er gebeurd was — niet om het goed te praten, maar om mezelf los te maken van het verleden. Ondanks trauma en PTSS ben ik door gegaan en geprobeerd om zoveel mogelijk leuke dingen te doen en er toch wat van te maken.

Stap voor stap ging het beter met mij. Ik leerde mezelf opnieuw kennen. Ik leerde dat ik niet alleen mijn pijn ben, maar ook mijn kracht en dat ik sterk ben. Nu kan ik er gewoon over schrijven vertellen en ik heb er al eens op een universiteit een college over mogen geven.

Vandaag ben ik niet meer die persoon van vroeger. Ik ben gegroeid, ik ben sterker, en ik heb mijn verleden een plek te geven. Ik kan er nu goed mee leven, ik ben positief met mijn verleden bezig. Ik ben een boek aan het schrijven over wat er toen gebeurd is.

Ik zou het heel fijn vinden om mijn verhaal uitgebreid te vertellen en zo andere mensen te helpen met hun verwerking en herstel.

Je kunt contact met me op nemen via connect portaal