Nazorg en Herstel na Zelfmoordpoging

Hierbij wil ik mijn leven binnen de psychiatrie beschrijven. Ik heb altijd gewerkt binnen de psychiatrie en ben dus ook ervaringsdeskundige.

Ik heb een vrij normale jeugd gehad. Ik kom uit een warm gezin, en ben beschermd opgevoed. Tot mijn 29ste levensjaar had ik een vrij normale ontwikkeling. Ik had de HBO-V afgerond en werkte binnen de forensische psychiatrie.

In die tijd werkte ik in onregelmatige diensten en een keer in de 5 weken draaide je ook 7 nachtdiensten. Dit heeft bij mij de bipolaire stoornis getriggerd. Na 7 nachtdiensten kwam ik niet meer in mijn normale ritme en kon ik niet meer slapen. Dit is ook de eerste keer dat ik depressief werd. Ik woonde samen met mijn toenmalige vriendin en woonde pas kort in Eindhoven. Ik voelde mij verloren, eenzaam en depressief. Ik besloot te verhuizen naar Groningen waar mijn zus woont en ging werken in een dorp voor verstandelijk gehandicapten.

De jaren daarna, verliepen grillig, en er wisselde zich periodes af dat het goed ging maar had ook periodes dat ik depressief was. Ik ben toen ook meerdere keren depressief geweest. In 1998 leerde ik mijn vrouw kennen waarmee ik ben getrouwd en wij hebben 2 schatten van kinderen. Een dochter van 21 jaar en een zoon van 19.

In 1995 maakte ik voor de eerste keer een manische periode door en in 1998 werd de diagnose bipolaire stoornis 1 gesteld,

Daarna heb ik een leidinggevende functie binnen een verpleeghuis gehad en ben sociotherapeut en leidinggevende geweest binnen de forensische psychiatrie voor mensen met een licht verstandelijke handicap.

Begin 2005 besloot ik te stoppen met mijn medicatie en werd al snel psychotisch/manisch. Dit ging in mei dat jaar over in een depressie. Op 3 juni, de dag van mijn verjaardag deed ik een suïcidepoging. Men dacht dat ik een kastplantje zou worden. Na 2 weken raakte ik uit coma. Restverschijnselen: cerebellaire ataxie en dysarthrie. Geen cognitieve schade. Ik raakte uit mijn depressie door ECT. Ik ben sinds 2005 stabiel.

Er volgde een lange weg van revalidatie. Ik werd voor 100% afgekeurd en moest dus op zoek naar een andere zingeving aan mijn leven (passies en hobby’s).  

Het aanbrengen van een dagstructuur is van groot belang juist als je depressief bent. Mijn hobby’s geven mij structuur en zingeving. Mijn belangrijkste hobby’s zijn: muziek, tuinieren, fietsen (bij fietsen ben ik compleet onafhankelijk), lezen, films en series kijken.

Na mijn poging heb ik veel steun gehad aan de Facebook groep 'Nazorg en Herstel na Zelfmoordpoging'.

Een warme groep met veel energie, dynamiek, vol met tips en ervaringsdeskundigheid. Een groep gedragen door inmiddels 3100 leden.

Daarnaast is er nu ook een stichting. En een website in ontwikkeling: www.nazorgenherstel.nl