#trueselfie: Niets is wat het lijkt

De #TrueSelfie-weken zijn aan de gang, waarmee psychische problemen onder jongeren bespreekbaar moeten worden. Op 3fm is er nu ook aandacht voor depressie deze week. 28 Februari vertelde Stephan Bouwman op 3fm dat hij last had van depressie. Daar was zoveel reactie op omdat op depressie heel veel taboe rust. Gister deelde ik op mijn persoonlijke facebook de link van Tweestrijd. Dit is een programma wat gaat over: bijzondere ontmoetingen tussen terminale en suïcidale jongeren. Wat gebeurt er als een terminaal zieke en een suïcidale jongere elkaar ontmoeten? De één gaat dood omdat zijn lichaam het opgeeft, voor de ander is de dood een mogelijke uitweg voor een leven dat hij niet meer wil. In het documentaire-drieluik Tweestrijd worden twee jongvolwassenen aan elkaar verbonden. Zij trekken een jaar samen op om elkaar beter te leren kennen. Zij verkennen elkaars perspectief op leven en dood. Begrijpen zij elkaar? En hebben zij elkaar iets bieden? Ik gaf aan in mijn facebookpost dat het herkenbaar is. Ik kreeg het volgende privébericht : 'Ik heb even gekeken naar het filmpje van de eo. Heftig hoor. Jij meldde dat je dit gaat volgen, Wat trekt jou zo aan om dit te volgen?? Of mag ik dat niet vragen. Dan mag je de vraag negeren hoor' Ik kan antwoord geven in priveberichtje maar waarom niet in een facebookpost. Ik hoef mij immers nergens voor te schamen. Maar ik heb tijdje terug wel iets gezegd wat ik had ... zie mijn oude vlogje. Helaas heb ik naast mijn lichamelijke problematiek waarin ik chronisch pijnpatiënt ben, al mijn nekwervels zijn aan elkaar vast gegroeid. Ik ben lichte vorm van open rug aantal wervels zitten niet goed, nek niet goed in z'n as, en hypermobiliteit in mijn pinken waardoor ik handspalken draag. 24/7 heb ik pijn, ik slik 80 mg morfine en 4000 paracetamol per dag maar het meeste last heb ik van mijn psyche. Laat ik het zo zeggen dat ik in mijn jeugd zoveel heb meegemaakt waardoor ik volgende psychische problematiek heb overgehouden: Complexe posttraumatischestressstoornis ( houd in dat ik op jonge leeftijd meerdere trauma's heb meegemaakt) door #CPTSS zo heet het afgekort heb ik dagelijks last van triggers en nachtmerries , borderline (gelukkig nu onder controle) Depressie in remissie (wat betekent terugkerend en chronisch). Ik heb ook #ADHD maar die had ik sowieso wel gehad.

Als je mij ziet zie je over het algemeen een vrolijk iemand. Ik ben heel positief ingesteld en als je continu bij dingen gaat stilstaan en je eigenlijk gaat benoemen hoe het daadwerkelijk gaat of hoe je daadwerkelijk voelt, voel je nog slechter en mijn ervaring is ook dat men er geen drol van begrijpt. Snap ik ook wel. In het dagelijks leven zet ik mij in voor de Ggz . Ik ben ook voorlichter al zeker 8 jaar (heb ook 6 jaar aan de andere kant gestaan maar studie ging niet en lichamelijk ging het niet goed met mij en kwam in revalidatie terecht). Ik ben voorzitter van een cliëntenraad en ambassadeur van Woerden voor Platform Volwaardig Burgerschap , dit platform zet zich in voor een inclusieve samenleving voor mensen met psychische kwetsbaarheid. Waarom zet ik mij zo in? Ik zet mij zo in omdat dagelijks nog last heb van mijn psyche. Ik vecht tegen mijn #depressie en als ik niets om handen heb... komt er niets uit. En zit ik thuis zwaar depressief te wezen. Ja ik... de vrolijke grappenmaker die altijd mijn vlotte babbel bij zich heeft. Als ik mij inzet voor de #GGZ is mijn psychisch lijden niet voor niets. Want dagelijks vecht ik... Vecht ik tegen de vele negatieve gedachtes in mijn hoofd. Als aan mij de vraag gesteld zou worden dood of leven? Zou ik liever dood zijn maar wat mij weerhoudt zijn de mensen om mij heen. Ik weet dat er mensen zijn die van mij houden. Ik wil mijn lijden ten positieve keren. En daarom zet ik mij zo erg in. Mijn vrijwilligerswerk wat ik doe voor cliëntenraad en platform maar ook de politiek geeft mij voldoening en is mijn manier om ermee om te gaan. Alles wat ik doe kost mij ook energie maar helaas wilt het UWV het niet zien... zij zien jij doet vrijwilligerswerk. Er is letterlijk gezegd wij zien dat jij je bezig houdt met de politiek en cliëntenraad dus dan kan je ook werken. Dat ik al 3 reïntegratietrajecten heb verkloot, ik 3 uur in de week thuiszorg heb voor schoonmaken en was vouwen, en ik 3 uur in de week ambulante woonbegeleiding heb doet er niet toe. Ik ben flink gekort op mijn uitkering. Sinds een half jaar woon ik weer op mezelf en tot tegenstelling van de statushouders die wel goed worden geholpen en alles word geregeld (zo voelt het voor mij) is dat bij mensen zoals ik niet zo. Ik heb nog steeds geen gordijnen, televisie is stuk, heb een kapotte laptop en dingen zijn nog niet af. Ik krijg gelukkig van iemand nog een gasfornuis. Maar er is echt een verschil. Ik heb een aangepaste fiets een driewieler en die staat bij mijn oude huis want die kan niet staan in de gezamenlijke schuur en er zou een scootsafe komen waarin ik mijn fiets kwijt kan.. dit duurt al een half jaar. Ondertussen lopen de taxikosten op en ook doordat ik gekort word op uitkering hou ik bijna niets over in de week. Ik weet dat ik hierin helaas niet de enige ben. Wat ook zo is dat #ggz superslecht is en ik weer op de wachtlijst sta.. men heeft geen idee wat het doet met je zelfvertrouwen. Je word van het kastje naar de muur gestuurd . Helaas ben ik hier niet de enige in. Weet je ik ben een positief mens, ik geniet onwijs van de kleine dingen. Ik heb 2 lieve kleine nichtjes in de buurt wonen en dat is echt mijn trots en geniet ik van om tante te zijn. Maar ik heb ook dat ik bijv geen tante kan zijn van de kids van mijn zusje wat onwijs veel pijn doet omdat er teveel dingen zijn gebeurd . Gelukkig heb ik superlieve vrienden.. maar voor sommige is het lastig dat ze niet altijd van mij horen omdat ik naast dat ik mijn vrijwilligersdingen doe dagelijks strijd tegen psychisch lijden. Als ik geen afspraken heb komt er niets uit mijn handen en lig ik vaak depressief in mijn bed om maar niets te voelen . Mensen vragen mij weleens waarom doe je zoveel want je krijgt er niet voor betaald. Nou hierom dus.. dat heb ik het uwv ook proberen uit leggen maar daar hebben ze geen boodschap aan. Dit is dus mijn ware verhaal.. de kant die de meeste mensen niet zien. Omdat er veel onbegrip is.. laatst zei iemand Saph hoe kan dat.. zolang ik je ken ben je aan het strijden met je psyche. Kan het niet gewoon een keer klaar zijn. Gewoon positief denken of ik krijg te horen dat ik harder moet bidden. Als het zichtbaar is en je zit in een rolstoel heeft men er begrip voor, of als je verstandelijke beperking heb dan snappen mensen ook dat je bepaalde dingen niet kan of niet lukt. Maar heb je last van je psyche.. dan is het altijd nog een taboe. Daarom zet ik mij in. Het is echt gewoon een levensmissie.. Waarom? Omdat het psychisch lijden dan niet voor niets is. Tot zover mijn verhaal. ps: ik ben voorlichter en heb al jaren ervaring met spreken voor klassen, instanties etc dus neem gerust contact op #3FM #trueselfie #NPO #depressie #psychischlijden #psychiatrie #uwv