Wet verplichte ggz (Wvggz);met mogelijk fatale gevolgen

Ongeveer twee jaar geleden was ik uitgenodigd bij een voorbereidende klankbord groep voor deze wet. Ook toen heb ik met klem genoemd dat dwangmedicatie thuis met fysiek geweld ten alle tijden moet worden vermeden.

Waarom?

De laatste “veilige plek” is daarna ook niet meer veilig.

Mensen kunnen seksueel misbruik in het verleden hebben ondergaan, kunnen  eerder gewelddadig getraumatiseerd zijn .

Ik verwacht dat bij deze (wettelijk goedgekeurde) overweldiging in de thuissituatie deze plek verbonden kan blijven met de gebeurtenis bij een reeds zeer kwetsbare groep.

Het is wetenschappelijk onderzocht dat (Centraal Bureau voor de Statistiek, 2010) 10 % van de psychiatrische patiënten het voorafgaande jaar slachtoffer zijn geweest van geweld, bij de gehele bevolking betrof dit 5 % . Er is geen reden om aan te nemen dat dit intussen zeer verbeterd is.

Mijn verwachting is ook dat wanneer iedereen (hulpverleners/politie; alle excessen mogelijk zullen plaatsvinden) de handen hebben gewassen en de woning van de patiënt hebben verlaten, de patiënt vervolgens mogelijk het nu onveilige pand door raam of deur zal verlaten om nooit meer terug te keren . Ook hierbij zullen in de loop der tijd alle varianten plaatsvinden.

Waarom nu niet eens een volgend protocol na een serie calamiteiten voor zijn?

Iedere instelling apart formuleert momenteel intern beleid volgens de aanstaande wet. Iedere instelling kan ervoor kiezen niet (!) met fysiek geweld, dus ook niet eventueel met assistentie(particuliere beveiliging/politie), patiënten in de thuissituatie gedwongen medicatie(injectie) toe te dienen.

Als werken binnen de GGZ mede op ethiek stoelt dan doe ik daar nu bij een ieder in dit vak een beroep op.

In andere landen met meer ervaring op dit gebied schijnen voor dwang medicatie centraal gelegen aparte ”zachte” ruimtes ingericht te zijn.

Zou dat eventueel  in de wet bepaald kunnen worden?

Russel Lawrence Cummins