Blog Russel: Verslaving

Verslaving

Zoals ik al eerder betoogd heb is ieder mens “breekbaar”.

Als er maar iets ergs genoeg in iemands leven plaatsvindt, of zelfs een opeenstapeling van dit soort gebeurtenissen; dan wordt de realiteit onaanvaardbaar, en willen wij daar “even” niet zijn.

De gemiddelde burger koopt een staatslot en droomt van “ontsnapping” door de hoofdprijs. Schijnt een redelijke ontsnapping, waarschijnlijker is het echter om door de bliksem getroffen te worden(letterlijk), en dat schijnt in ons land wel mee  te vallen (toch?).

Iedereen kan ergens anders breken, maar martelcentra hebben aangetoond dat (vrijwel) iedere geest, ieder mens, is te breken.

Fysieke pijn zoals bv een chronische hernia of psychische pijn worden in het zelfde deel van de hersenen geregistreerd. Vandaar dat niet zelden opiaten en bv cocaïne voor zowel psychische als fysieke pijn worden gebruikt. Voor mensen met ernstige chronische fysieke pijn is het (terecht) maatschappelijk geaccepteerd dat er opiaten worden voorgeschreven .

Maakt iemand bijzonder slechte en nare dingen mee dan schijnt deze (met wat hulp) er over heen te moeten groeien of zoiets.

Niet dus.

Pijn is pijn, de hersenen maken geen onderscheid; waarom wij als cultuur dan wel?

Als morgen paracetamol wordt verboden zullen mensen desnoods via de illegaliteit aan pijnstillers proberen te komen. Het is zelfs zo dat voor het lijf heroïne verslaving minder schadelijk is dan alcohol verslaving. Maatschappelijke afwijzing maakt heroïne gebruik zo dodelijk.

“Moeten wij dan alles vrijgeven!? Dan is het hek van de dam”.

Nee, en altijd suf is ook geen kwaliteit van leven; aan dope alleen kan iemand ook stuk gaan, maar dan zonder vrije keuze, want de dope heeft gekozen.

Soort medische wet is; “des te heftiger de pijn; des te heftiger de pijnstilling”

Maar in plaats vanwege de gevolgen te vervolgen, laten wij het dus hebben over het waarom; wat ging er aan vooraf?

Humaniteit.

Het menselijk zijn met mededogen. Sommigen zijn echter bitter, beschadigd. Dan neemt boosheid of zelfs haat als zingeving over dit heeft als meest detructieve vorm zelfhaat. Haat heeft angst en doden als oplossing, meededogen heeft liefde en compassie als oplossing. Eigenlijk is de mensheid verwikkeld als collectief in een soort emotionele tweestrijd.terwijl het beide zijden zijn van hetzelfde leven.

Met miljarden mensen tegelijk aanwezig zullen de uitersten voorkomen, ieder mens herbergt echter in zich het potentieel voor beide emoties (en nog meer om het iets complexer te maken). In deze strijd vallen slachtoffers; die om heling vragen.puur uit de wil om te willen blijven leven.

Tegelijkertijd geven sommigen op; genoeg geleden.

Het belangrijkste eerste medicijn bij psychisch lijden is en blijft contact, ook over de inhoud van de gebeurtenissen. Zo helen wij elkaar. en veren wij op;

Oftewel:

"Het was nog niet mijn tijd. "

Russel Cummins

https://www.psychosenet.nl/ieder-mens-heeft-een-kwetsbare-schakel/