de weg naar vrijheid

Vrijheid is niet vanzelfsprekend. Het is een groeiproces waarin ontdekken en leren centraal staat. Soms lijkt het allemaal zo simpel, gewoon mee doen met de maatschappij toch? Over je eigen grenzen gaan om erbij te horen of meegaan in het geluk van een ander zodat dierbaren altijd aan je zijde blijven. Mijn eerste ervaring werd al snel een dagelijkse gewoonte. Het verbergen van de echte kleine ik! Die ook behoefte heeft aan steun, een veilige plek, gezien worden en het allerbelangrijkste zichzelf kunnen zijn. Zonder een gevoel te hebben dat ze faalt! Vaak zit ze vast, gevangen in haar eigen gedachtes. Deze gedachtes springen alle kanten op, net als een sprinkhaan. Zoals de aarde iedere dag draait en het klimaat steeds verandert, voelt het in mijn hoofd vaak ook als een onbekende film. Deze zijn niet altijd realistisch en het einde is onbekend. 

Hoe voelt vrijheid voor mij?

Zie het als een tweede kans om opnieuw te beginnen en volledig in het diepe te springen. In dit leven heb ik nooit kunnen ervaren hoe het eigenlijk voelt om vrij te zijn. Emoties werden gezien als een teken van zwakte. Als klein meisje ging ik hierin geloven. De muur van emotie werd steeds groter en groter. Ik raakte erin verdwaald en zag mezelf niet meer staan. Ze moest een nieuwe levens strategie gaan vinden, zo werd controle haar beste vriend. Dit was de enige veilige plek die ze nog had. Controle heeft mij geholpen in het vervullen van een positieve ouderrol, controle heeft mij gevormd tot de persoon die ik nu ben. Nu breekt de tijd aan om de wens in vervulling te laten gaan. De deuren sluiten in het afscheid nemen van mijn grootste steun en toe verlaat. Hoe mooi zou het zijn als je kan leven in spontaniteit. Een kant van jezelf kunnen laten zien wat je niet durft maar wel wilt of alles uit handen kunnen geven en er ook op kunnen vertrouwen. Het belangrijkste voor jezelf kunnen staan!!!

Een sprookje is gebasseerd op fantasie. Het speelt zich af in een wereld waar alles kan en mag !! Het einde van mijn verhaal is bijna in zicht , het wordt nu tijd om jullie mee te nemen naar de echte innerlijke ik! Die haar hele leven al verlangt naar het stukje vrijheid. Voor mij is dit: de dag kunnen beginnen met heel veel zelfliefde, de spiegel juist ontarmen en te voelen dat ook ik er mag zijn! Fouten mogen maken zonder het gevoel te hebben dat het een faal ervaring is. Een gezonde balans kunnen vinden in het sporten en tonen van emoties. Erop vertrouwen dat iedereen die heeft, en jij die ook mag hebben. Zelfs als je het soms niet onder controle hebt! Niet meer constant bezig te hoeven zijn met het willen afvallen of het verlangen naar het perfecte lichaam dat je overal op sociaal media ziet. Kortom lekker gek doen want normaal is ook saai toch? Maar het allerbelangrijkste innerlijke acceptatie, niet luisteren naar de meningen van anderen. Iedereen heeft de kracht in zich om alles te kunnen bereiken, zolang je maar niet opgeeft. Welke storm er ook gaat komen. En ik spreek vanuit levenservaring! 

mijn motto is: mijn rugzakje is mijn superkracht!