Dubbele bodem

Slachtoffer worden van iemand die lijdt aan psychopathie betekent in feite psychische problemen met een dubbele bodem. Ik heb een vorm van autisme en mijn overleden moeder had een verborgen geestelijke stoornis, een eufemisme voor psychopaat. Zelf ontwikkelde ik nog andere geestelijke problemen. Eigenlijk had mijn moeder grotere problemen, maar zij was onbereikbaar voor hulpverleners. Het lijkt dan alsof ik degene ben die problemen veroorzaakt, maar de ander weet deze veel beter te verbergen, maar maakt zichzelf daarmee wel des te eenzamer. Ik wil eigenlijk zeggen dat die ander veel grotere problemen heeft in dit geval, anders hoeft deze geen slachtoffers te maken. Tijdens het MIND-event werd dit voortreffelijk gespeeld in het tweede toneelstukje van de oud-leerlinge die haar voormalig meester tegenkwam die haar ooit seksueel misbruikte. Alleen is bij mij de context anders.

Op psychopathie bestaan bovendien uiteenlopende visies. Lang niet alle psychopaten zijn dus masamoordenaars, maar veruit de meesten weten hun stoornis heel goed verborgen te houden. Vele wereldleiders hebben een vorm van psychopathie. Dat maakt dat dit onderwerp een dubbele bodem heeft. Een voorbeeldfunctie vervullen zij wel, met alle gevolgen van dien, maar in feite zijn zij het slechtst denkbare voorbeeld.

Ik houd mij liever bezig met natuur dan met psychische problemen. Mijn verhaal verdraagt slecht de openheid.