Geachte heer Kanner

Geachte heer Kanner, In 1981 bent u overleden. Ik was toen acht jaar en had nog nooit van u gehoord. Een brief schrijven aan iemand die er niet meer is, dat doet niemand. Misschien alleen mensen die in een proces van rouwverwerking nog iets zouden willen zeggen. Ik schrijf u over een nalatenschap. Maakt u zich geen zorgen, uw erfenis wordt goed beheerd. Veel onderzoekscentra, specialisten, stichtingen en opvangcentra werken volgens uw visie.  Uw gedachtengoed is zo ingeburgerd geraakt dat je bijna zou vergeten dat u het allemaal bedacht hebt. Sinds u in de jaren dertig van de vorige eeuw uw pionierswerk begon is globaal gezien het algemeen functioneren van de mensheid niet veel veranderd.  Je ziet in de maatschappelijke golfbeweging steeds zich weer herhalende steriotiepen van gedrag terugkomen.  Waar de ene generatie beperkingen in de interactie aangrijpt om streng doch rechtvaardig op te voeden, zie je bij de daaropvolgende generatie de kwetsbaarheid die deze gestoorde communicatie oplevert op de voorgrond staan. Een soort aangeboren aversie tegen al te rigide omgevingsfactoren. Het balanceren op assen die in onbalans zijn.

Ook nu in de twintigste eeuw worden omgevingsfactoren nog als cruciaal gezien. U hebt dat allemaal best goed uitgedokterd, in een tijd waar vrouwen nog maar net kiesrecht hadden.  De invloed van uw theorie is groot en wordt zowat probleemloos en kritiekloos geaccepteerd. En dat is best gek als je ziet dat er al bijna een eeuw overheen is gegaan. Ik kan, met alle respect, dan ook niet uw erfenis zuiver aanvaarden. Een deel ervan zal ik moeten verwerpen. Rinkelt er een belletje als ik de term 'koelkastmoeder' voor uw voeten gooi? Na uw heengaan is er wel een en ander veranderd op het gebied van bewustzijn. We zijn voorzichtiger om gaan springen met onze leefomgeving. De voorwaarden en invloeden die voor het leven van organismen, zoals mens, plant en dier, van essentieel belang zijn, zijn we meer gaan koesteren. Zorgvuldiger omgaan met het leven en de relaties in onze natuurlijke omgeving. Zo betalen we bijvoorbeeld tegenwoordig een verwijderingsbijdrage voor witgoed. De verwijderingsbijdrage is bedoeld om apparaten zodanig te verwerken dat ze het milieu zo min mogelijk belasten. Ik sluit € 17 bij in de brief. De wettelijke verwijderingsbijdrage voor een koelkast.

Met vriendelijke groeten, een moeder met een warm hart, en een lampje dat niet alleen aangaat als het deurtje openstaat, Marjon Zomer (eerder verschenen in Engagement met Autisme, ledenblad van Nederlandse Vereniging voor Autisme)