Hoop ondanks klachten door afbouwen medicijnen

Anker van hoop/vertrouwen

Na een aantal jaren roofbouw op mezelf gepleegd te hebben, omdat ik mezelf niet waardeerde, omdat ik mij anders voelde dan anderen, ben ik in 2007 helaas psychotisch geworden. (Mede) door mijn verleden heb ik toen een aantal heftige jaren ervaren. Misschien was ik sowieso wel psychotisch geworden want het zit namelijk in de genen, maar als ik eerder goed voor mezelf was gaan zorgen en daarmee bedoel ik, in mijn vroege adolescentie al, dan was e.e.a. waarschijnlijk milder verlopen. Nu heb ik de Lithium en Lamictal afgebouwd en ik moet weer, helemaal overnieuw, mezelf (terug) leren kennen en een nieuwe balans terug vinden. Dit kost mij zoveel energie, dat ik (nu) even niet kan werken. 

Ik heb de neiging om rare dingen te doen, maar ik communiceer hier in toenemende mate over met mijn (directe) omgeving; zij helpen mij. Zij zijn goed voor mij en daar ben ik ze zeer dankbaar voor. Ik maak gebruik van mijn omgeving mijzelf en mijn balans terug te vinden. Jaren geleden had ik de hoop verloren, omdat ik (telkens) een, voor mij, te hoge dosering antipsychotica kreeg -zelfs een jaar lang onder dwang. Ik heb in de periode ’07 tot nu 18 zelfmoordpogingen gedaan; het merendeel tijdens het gebruik van deze, VOOR MIJ, te hoge dosering antipsychotica. Kennelijk heb ik een engeltje op mijn schouder, want ik heb ALLES overleefd en er ook niks fysieks aan overgehouden zelfs geen enkel litteken. Ik ben gespaard. Sinds ik van de Lithium af ben, dat was april dit jaar (anderhalf jaar duurde het voor mij om hiervan af te komen), heb ik helemaal geen zelfmoordgedachten meer. 

Hoewel de Lithium mij een aantal jaar ondersteund heeft, had het dus toch een risico/bijwerking. Maar, nu ik er helemaal van af ben en sinds enkele weken ook van de Lamictal, komt e.e.a. naar boven en moet ik hard aan mijzelf werken. Echter, ik heb hoop. En hoop doet leven. Ik zeg altijd (tegen mezelf): zolang er leven is, is er hoop. (Dit geldt voor iedereen) Ik heb het soms erg moeilijk vooral de laatste weken. Soms ben ik even echt helemaal van slag, word snel moe, concentratieproblemen e.d. Maar er is iets, dat ik (in mijzelf en overal om mij heen) gevonden heb, wat mij hoop biedt: het Leven/God. Ik heb God/het Leven gevonden. Wat ik hiermee eigenlijk bedoel is het Al, het Leven, de Kosmos, het alles-vattende Veld; ik noem dit ‘God’ omdat ik een Christelijke achtergrond heb. Maar het maakt niet uit hoe je ‘het’/Hem noemt. Ik heb het hier over het allesomvattende Veld, dat ten oorsprong van alles ligt en oneindig intelligent is. Ik geef mij over aan het Leven, aan God. Alles wat gebeurt is er om mij te helpen; of je wint, of je leert. Falen bestaat niet. Je krijgt niks op je pad wat je op dat moment niet aankan. Je wordt geliefd en ondersteund door een veel grotere Intelligentie dan enkel ‘jouzelf’ (ego). Ik voel mij verbonden met het Universum (God) en dat geeft mij veel rust en (ook) vertrouwen. Ik weet, VOEL, ook dat alle problemen in deze wereld ‘goed’ gaan komen. Daardoor kan ik alle problemen en crisissen die plaatsvinden beter relativeren. 

ALLES KOMT GOED. Ik voel en ervaar dit echt zo. Zowel met mijzelf gaat het goed komen, als met de wereld. Ik probeer er nu alles aan te doen, om het zelf te kunnen d.w.z. zonder de Lithium of de Lamictal. Als het ECHT NIET anders kan dan neem ik het weer opnieuw. Ik word (echter) ook enorm ondersteund door mijn sociale netwerk, en tevens door de ggz (ik maak gebruik van alle hulp die ter beschikking staat). Ik vertrouw, ondanks alles, mezelf en de mensen om mij heen. Ik ervaar een BASISVERTROUWEN. Ik weet ook dat ik e.e.a. in mijn leven anders aan moet, WIL, gaan pakken. Onder andere meer bewegen (wandelen, sporten), minder aLcohol drinken en hopelijk binnenkort ook stoppen met roken. Gezond(er) eten doe ik al. En ik wil de programmeertaal Python leren = verder met mijn 3e NHA opleiding. Ik heb dit jaar al de NHA opleidingen Data Science en Programmeren voor Beginners (ook van NHA) cum laude afgerond. Ik wil mijzelf namelijk omscholen tot Data Scientist. Ik ben sinds 2014, onder andere, webdesigner. Ik probeer echter zo rustig mogelijk te leven zodat ik goed in contact blijf met mijn gevoel en zo kan God/het Leven mij goed leiden/ondersteunen. Want via je gevoel kom je met Hem in contact. En daar is (ook) rust, stilte, voor nodig. De stilte in jezelf. Doe je dingen mindful, met aandacht. Neem pauzes. Luister (ook) naar je lichaam. Alles gaat goed komen. Er is altijd hoop. Altijd. Als/zolang er leven is, is er hoop. Dit geldt niet alleen voor mijzelf, maar voor iedereen.

Meer ervaringsverhalen