Ja hoe begin je met je verhaal

Ja hoe begin je met je verhaal. Het is zo gemakkelijk om terug te schieten in het negatieve. Dat wil ik nu juist niet. Ik ben geboren uit 2 mensen die liefde zochten en het niet lang bij elkaar konden vinden. Er is veel gebeurd, waardoor ik, als hun kind, gebroken door het leven ging. In 2008 kreeg ik pas mijn eerste diagnose; borderline. Toen was ik 31. Dat verklaarde al heel veel. Eerst blij en toen kwam de stigma. Uit mezelf en mijn omgeving. Wist toen eigenlijk ook dat ik het mijn hele leven al had. In 2013 kwam daar nog de diagnose PTSS bij. 

Nu werk ik al 3 jaar bij de Cliëntenraad van Reinier van Arkel waar ik ook cliënt ben, als vrijwilliger. Eerst dood eng, maar nu geweldig. Ik heb mezelf helemaal terug gevonden. Als ik online aansluit of op het park ben, ben ik niet ziek. Ik tel als mens mee. Doordat ik mezelf heb terug gevonden, kan ik nu ook een opname bij het PTC aan (psychisch trauma centrum). Ik weet namelijk dat ik steun heb. 

Ik gun iedereen dit en hoop dat dit ook een gerustelling kan zijn om voor je zelf de lat niet te hoog te leggen. Dat doen we zelf zo makkelijk en soms zonder het te weten. Ik heb soms ook nog steeds dat ik denk dat ik dingen niet kan, terwijl dat wel blijkt zijn. Of dat mensen zien dat ik het kan, maar ik het vertrouwen in mezelf nog niet heb. Toch doe ik het wel proberen.