jozef de dromer

Voorwoord de probleemleerling: Jozef de dromer “The sharp thorn often produces delicate roses” – Ovidius Een bekend bijbelverhaal is dat van Jozef de dromer. Jozef heeft tien oudere en één jongere broer. In een droom ziet hij de zon, maan en sterren voor hem buigen. Als hij dit aan zijn familieleden vertelt is de symboliek voor hen meteen duidelijk. Vader, moeder én zijn broers zullen voor hem buigen. Dit levert hem boze blikken op. Daar komt bij dat Jozef de lievelingszoon van zijn vader is en daarom zijn de oudere broers enorm jaloers op hem. 

Op een dag zijn de broers als herders een kudde schapen aan het weiden. Jozef heeft van zijn vader de opdracht gekregen hen wat brengen. Daarop besluit Jozef een opvallend mooie mantel te dragen die door zijn vader aan hem geschonken is. In de verte zien de broers van Jozef - en daarbij zijn mooie mantel dragend – hem al zien komen aanlopen. Overmand door jaloezie wil een aantal van hen hem vermoorden. Dit wordt evenwel door de oudste broer verhinderd. Jozef wordt verkocht als slaaf en zijn mooie mantel wordt besmeurd met schapenbloed. Dit doen zij om hun vader te laten denken dat hij is gedood door een wild beest. Jozef is zo’n 17 jaar wanneer dit gebeurt. 

Jozef komt uiteindelijk als slaaf terecht bij een rijke man met veel macht. Daar doet hij met de nodige vlijt zijn werk tot grote tevredenheid van zijn patroon. Het harde werken van Jozef ontgaat ook de vrouw van de baas niet. Ze probeert Jozef vervolgens te verleiden met haar seks te hebben. Jozef weigert hier op in te gaan. Volkomen onthutst rent hij in paniek weg, maar laat daardoor zijn mantel achter. Daarop wordt Jozef beschuldigd van poging tot verkrachting en komt hij in de gevangenis terecht. Hier komt hij in contact met twee medegevangenen. Beiden hebben op een nacht vreemd gedroomd en vertellen aan Jozef hun droom. Jozef legt aan hen uit wat de dromen betekenen. Beiden waren in het cachot gegooid nadat beiden aan het hof hadden gewerkt. De uitleg van Jozef betreffende hun dromen komt uit, de een wordt opgehangen en de ander krijgt eerherstel. 

Nadat de farao een vreemde droom heeft gehad, die niemand de heerser van Egypte kan uitleggen, denkt de vrijgekomen man weer terug aan Jozef. Aan het hof mag Jozef de betekenis van droom aan de farao komen verklaren. Zo zullen er zeven jaren met een goede oogst en zeven jaren met een slechte oogst komen. Jozef adviseert de farao om korenvoorraden aan te leggen in de goede jaren. Daarop benoemt de farao Jozef tot onderkoning en hij moet leiding geven voor het bouwen van de voorraadschuren in Egypte. Inmiddels is Jozef zo’n 30 jaar oud. 

Vanwege de hongersnood die dan is uitgebroken, komen ook de broers van Jozef naar Egypte. Dan wordt Jozef geconfronteerd met zijn broers. Zij herkennen hem niet, maar hij hen wel. Jozefs droom blijkt te zijn uitgekomen. Ze buigen voor hem en nu hij de onderkoning van Egypte is. Hoewel hij makkelijk wraak kan nemen, besluit Jozef zijn broers te testen. Pas later maakt hij bekend wie hij is. Zijn broers blijken te zijn veranderd. Jozef vergeeft zijn broers. 

Dit is een verkorte en versimpelde versie van het verhaal uit het oude testament. Als je het echte verhaal wil lezen, pak de bijbel er dan bij. Nu zijn er in de wereld altijd dromers geweest. Het nadeel van dromers is dat ze net als Jozef niet altijd worden geloofd. Naast ongeloof zullen er zelfs mensen zijn die dromers maar dom of arrogant vinden. Dat maakt het voor de dromer er vaak niet makkelijker op. Hoewel een dromer niet altijd de weg weet die je moet gaan, heeft hij een voor zichzelf gesteld ideaal. Net als Jozef die door het ondergaande lot niet wist of zijn droom ooit nog zou uitkomen. Wat hij ervoor moest ondergaan, was in eerste instantie niet meer dan een nachtmerrie. Is dat nu niet hoe er in het daadwerkelijke leven ook vaak aan toe gaat? 

Niet alleen ik, als schrijver, heb een grote droomwereld. Ik heb bij veel jonge cliënten gezien dat ze veel leuke ideeën hebben, die vaak de grond in worden geboord door ouders of door leraren. Het niet begrepen en niet geholpen worden, vond ik heel herkenbaar. Dromen zijn in mijn beleving om er naar toe te werken, niet om ze te negeren óf ze te vergeten. Dromen hoe idealistisch ook mogen worden verwezenlijkt, zelfs in een prestatiegerichte tijd als de onze. Niettemin zal die weg nog steeds niet makkelijk zijn. Toch hoop ik met mijn verhaal anderen te inspireren door in zichzelf te blijven geloven. Voor de dromers in de ganse wereld wil ik dat ze doorzetten en blijven dromen en werken aan het realiseren van hun idealen. 

Ik wist al vanaf een jaar of twaalf dat ik schrijver wilde worden. Dat werd als ongeloofwaardig gezien. Iemand kan niet zo maar schrijver worden, was het algemene commentaar. Bovendien had ik dyslexie en kreeg te horen dat het onmogelijk was. Evenzogoed gaf ik niet op, het was tenslotte mijn droom. En hier is het resultaat namelijk mijn derde boek. Door hard te werken kun je jouw dromen wel degelijk waarmaken! Het is namelijk vanuit mijn perceptie nog steeds zo dat veel persoonlijke ervaringen uit het leven niet voordurend leuk zijn en bovendien gaat het er niet altijd eerlijk aan toe. Dat alles maakt onderdeel uit van het leven en dat heb je te accepteren. Opgeven waar je in gelooft moet niet. Ik heb mij daarom voorgehouden te blijven schrijven. 

Bij de (anti-)climax van dit ervaringsverhaal ging ik door een aantal lastige periodes van mijn nog ‘jonge’ leven. Periodes met weinig positieve uitzichten en bar weinig oplossingen. Na het probleem bij mijzelf gezocht te hebben, merkte het mij vooral op dat ik miskend werd. Het echte probleem lag niet bij mij, maar bij de begeleiding. Alle eventuele oplossingen aangaande de problematiek liepen spaak. Toch bleef ik zoeken en vechten om tot een vergelijk te komen. Net als bij andere problemen in het leven vroeg ik mij hier ook af waarom dit mij overkwam. Waarom ik zoveel moeite moest doen voor iets waar het anderen makkelijker af gaat. Hoe kon het dat ik - ondanks alle leuke en goede ideeën - zoveel weerstand ondervond? Op het moment dat ik weer ging schrijven, wist ik het zeker. Ik moest mijn verhaal kwijt. De e-mails die ik had verstuurd, stonden al vol met verhalen over mijn ervaringen en het gegeven dat ik mij ongehoord voelde. Dat leek voor docenten weinig verschil uit te maken. Voor iemand die hetzelfde meemaakt of heeft meegemaakt, zal het echter herkenbaar of misschien wel ondersteunend zijn. Desalniettemin hoop ik dat niemand door dit soort misères heen moet gaan. De mentale martelgang mag derhalve wel een interessant verhaal opleveren. Dat was de enige mogelijkheid om de negatieve energie om te zetten in een positieve ervaring. Aangezien ik als dyslect graag schrijf, droom ik er juist van om van het onmogelijke iets moois te maken. Hetgeen mij is overkomen als inspiratie te gebruiken. Drama is immers altijd een goede inspiratiebron.