Krachtgericht behandelen

De ervaringsdeskundige interventie.

Net als psycholoog en psychiater is de ervaringsdeskundigheid sinds enige tijd een erkend ggz beroep. Dat wat wij doen binnen de behandeling voegt dus iets belangrijks toe en is geen kwakzalverij.

Mensen komen bij de GGZ omdat er leed is, of bij de persoon zelf of bij de omgeving. Leed waar men zonder specialistische hulp niet uitkomt.

Mijn stelling is dat naast dat deel dat iemand ernstig hindert in zijn leven er altijd een gezond deel is (anders is iemand dood).

Het hinderende deel lijkt mij nooit de motor van iemands herstel, het gezonde deel wel.

Een ervaringsdeskundige spreekt per definitie dat gezonde deel aan; onbewust door diagnose(s) overleefd te hebben en weer te functioneren (destigmatiserend rolmodel) en bewust door naast wat niet functioneert juist dat deel bij de patiënt te activeren dat nog wil (leven).

Natuurlijk is het niet zo strak afgebakend zoals ik ga beschrijven maar laat ik stellen dat een psychiater met medicatie behandelt, een psycholoog ingrijpt in bepaalde gedachten processen en een ervaringsdeskundige krachtgericht behandelt.

En het werkt!

Zeker als deze interventies als een combine worden ingezet.

Welke ingrepen/interventies heeft een ggz ervaringsdeskundige zoal in zijn repertoire?

- gelijkwaardig contact maken.

- benoemen van hoopgevende lichtpunten, zowel in het verleden als in de toekomst. Het activeren van iemands veerkracht.

- de gelegenheid geven tot positieve identificatie(hoop) van de patiënt met de ervaringsdeskundige (“als jij kan herstellen kan ik het ook”.)

- iemand weer doen geloven in zijn eigen kracht na een persoonlijke, maatschappelijk en sociaal ernstig diskwalificerende ervaring (diagnose/stigma).

Dit is zoal een greep uit de mogelijkheden en natuurlijk gaan andere disciplines ook in op deze aspecten, maar daar klassiek geschoolden binnen de ggz gedrild zijn met het taboe van professionele afstand (maak het niet twee richting persoonlijk) zou ik het rolmodel deel dat ook onbewust ingrijpt binnen de behandeling exclusief het domein van de ervaringsdeskundige willen noemen. Sinds ik in 2014 “professionele nabijheid” introduceerde als concept binnen de ervaringsdeskundigheid ben ik van mening dat een hulpverlener zowel de afstand als de nabijheid moet kunnen hanteren waarbij een zich nog steeds continue ontwikkelende beroepsethiek leidend moet zijn.

Iedere zorgprofessional die “uit de kast is” met eigen diagnose(s) en dat bewust en integer weet in te zetten binnen het contact voert dus een ervaringsdeskundige interventie uit.

Dit integer inzetten vraagt wel een complex aantal vaardigheden die te oefenen en aan te leren zijn , zoals bv het voorschrijven van medicatie door psychiaters en psychologische interventies door psychologen aangeleerde vaardigheden zijn.

De belangrijkste kwaliteit die naar mijn mening iedereen binnen de ggz moet hebben is het bewust zijn wat onze woorden en daden teweeg kunnen brengen bij de ander met de bedoeling een genezingsproces bij de hulpvrager, de patiënt die lijdt, in te zetten.