Reageren op pesten?!

Op het moment dat ik het echt beu was dat ik gepest werd, ben ik anders gaan reageren. Ik had het gevoel dat ik nu maar eens een tegenwoord moest bieden.

Op de lagere school reageerde ik eigenlijk nooit als klasgenoten me ‘slome’ noemden. Ik vroeg niet waarom ze me buitensloten, waarom ze me zelden uitnodigden voor een feestje. Ik denk dat ik gepest werd omdat ik motorisch en sociaal onhandig en gevoelig voor sfeer ben. Op de middelbare school ben ik me gaan uiten. Het pesten hield daardoor niet echt op, maar ik beet wel van me af. Af en toe deden de leraren mee met het pesten. De leraren van repliek dienen ging me wat beter af. Jammergenoeg waren dat meestal de populaire leraren en het werd stil als ik reageerde.

Op de universiteit lukte het me redelijk om vriendinnen te vinden en het wat ‘lossere’ systeem van colleges maakte dat ik me wat beter op mijn gemak voelde in de collegezaal. Ik heb het echter wel voor elkaar gekregen om ‘eruit gestuurd’ te worden door een universitair docent omdat ik hem zogenaamd uit zou lachen. Het lukte mij niet echt om een relatie op te bouwen, ik ging van het ene vriendje naar de ander. Ik voelde me niet veilig genoeg om me te binden.

Ik ben ook weer gepest op mijn werk. Ik vond het lastig aansluiting te vinden bij groepen collega’s. Ik zal niet snel vragen of iemand mee wil lunchen en breng de pauze liever alleen door. Tijdens zakelijke besprekingen voer ik wel het hoogste woord, kan ik zelfs scherp uit de hoek komen. Ik werd wel gewaardeerd door de bazen waarvoor ik werkte.

Na de geboorte van onze zoon kreeg ik een kraambedpsychose en ben ik psychisch kwetsbaar geworden. In de jaren dat ik mijn vriend leerde kennen heb ik ervaren wat liefde inhoudt en begon ik me veilig te voelen. Oud zeer kwam naar boven. Ik ben al enige tijd in therapie en het gaat best goed. Ik voel me wel ongemakkelijk in sociale contacten, weet me niet zo goed een houding te geven. Mijn vriend krijgt het regelmatig te verduren omdat ik zelfs hem niet denk te vertrouwen. In zakelijke contacten kan ik te scherp uit te hoek komen. De balans in het reageren op anderen is bij mij regelmatig zoek. Laatst vroeg mijn therapeut mij: “Jouw gevatheid is niet altijd functioneel”. Nee, ik denk dat het een masker is. Ik durf het steeds meer te laten vallen en oefen wanneer deze gevatheid gepast is om te tonen.