Turn-out

Ik ben Kim Siersema. Als jong meisje turnde ik op hoog niveau bij een Nederlandse topclub. Daar ben ik door mijn trainers emotioneel en fysiek mishandeld. Iets wat mijn hele leven impact op mij heeft gehad. En nu heb een missie. Ik wil kindermishandeling en grensoverschrijdend gedrag bespreekbaar maken. Ik heb zelf ondervonden wat het belang van het delen van je verhaal kan zijn. Voor je eigen herstel, maar ook voor de ander. 

Mijn zusje en ik waren twee bewegelijke meisjes. We stonden vaker op onze handen dan op onze voeten. We waren 7 en 5 jaar oud toen we op gym gingen bij de plaatselijke gymclub. Al snel werd ons talent ontdekt en mochten we komen turnen bij de jong talent groep bij de topclub bij ons in de buurt. Het was gelijk hard werken. Mijn leven bestond uit turnen en school, er was weinig tijd en ruimte over voor andere dingen die je als jong kind normaal doet. 

In de turnhal voelde ik me constant onveilig. Ik ben emotioneel en fysiek mishandeld door mijn trainers. Ook vond er seksueel grensoverschrijdend gedrag plaats. Van een vrolijk meisje veranderde ik in een serieus kind wat leefde naar de verwachtingen van anderen om veilig te blijven in een wereld waarin macht en misbruik een grote rol speelde. Mijn hele leven lang leefde ik, onbewust, met de gevolgen van mijn jeugd als jonge turnster. Tijdens mijn puberteit ontwikkelde ik een eetstoornis, ik had last van angsten, ik voelde me vaak depressief, ik stond totaal niet in verbinding met mezelf, ik had een verstoord zelfbeeld en had snel last van blessures die vaak lang aanhielden omdat ik mijn eigen pijngrens niet herkende. Ergens voelde ik wel dat dat kwam door het turnen en de manier waarop mijn trainers met me om waren gegaan, maar ik bleef hun gedrag en de gevolgen ervan normaliseren en bagatelliseren en dacht dat het aan mij lag. 

Totdat er een artikel werd gepubliceerd waarin een van de trainers uit mijn tijd ‘toegaf’ dat hij zijn turnsters niet goed had behandeld. Ik kende deze trainer en herkende zijn manier van omgaan met zijn turnsters, van mijn eigen trainers. Ik had altijd aangevoeld dat het niet klopte wat er gebeurde met mijn trainers. Maar alles werd door iedereen genormaliseerd in het kader van ‘Dat is topsport’. Nu gaf een pleger toe dat hoe hij handelde niet goed was geweest. Zijn verhaal maakte veel los. Een golf aan verhalen van (ex)-turnsters kwamen naar buiten. Een deel van deze mensen had hun verhaal al eens gedaan. Maar dat werd weggezet als onzin en aanstellerij. Blijkbaar was er een bekentenis van een pleger nodig om geloofd te worden. Dat gold niet alleen voor anderen maar ook voor mijzelf. 

Het artikel en de reacties die erop kwamen, deden mij beseffen, dat wat ik had meegemaakt, niet had mogen gebeuren. Ik besloot een melding te doen. Voor het eerst werd mijn verhaal echt gehoord. Sprak ik met iemand die wilde snappen wat er was gebeurd en wat dat met mij had gedaan. Dat gesprek gaf mijn herstel een kickstart. Via deze instantie kwam ik in contact met een psycholoog en kreeg ik een vertrouwenspersoon aangewezen om me te helpen bij een melding voor het tuchtrecht. 

De jaren die volgden waren enorm pittig. We zaten midden in de coronacrisis en ik combineerde mijn gezin en thuisonderwijs met werk, therapie en een zwaar traject voor het tuchtrecht. Het leven overspoelde me dagelijks. Ik verdween in mijn hoofd en stond op overlevingsstand. Dat was het moment waarop ik begon met tekenen wat er allemaal speelde in mijn leven. Ik had het nodig om alles wat er speelde te ordenen, te begrijpen en er grip op te krijgen. De beelden die ik maakte liet ik zien aan mensen om me heen. De beelden brachten mijn verhaal tot leven. En telkens weer zorgde het laten zien van de beelden en het delen van mijn verhaal tot mooie gesprekken over het onderwerp. 

Mijn weg naar herstel is nog gaande. Met behulp van psychosomatische therapie heb ik geleerd hoe mijn trauma in elkaar zit. Wat de gevolgen zijn van wat er gebeurde in de turnhal. Ik krijg nu somatic experience therapie en doe aan yoga om weer in contact te komen met mezelf. Ik teken nog steeds van me af en deel mijn verhaal in woord en beeld op Instagram en als spreker. Ik wil kindermishandeling en grensoverschrijdend gedrag bespreekbaar maken en drempels om in te grijpen verkleinen. Mensen weer in beweging krijgen.