Angststoornis

Omdat ik merk dat over depressie/angst/burnout weinig wordt gesproken en hier nog veel taboes over bestaan, wil ik graag mijn verhaal kwijt. Het zou ook fijn zijn om anderen te ontmoeten die dezelfde problemen hebben.

Sinds mijn kinderjaren heb ik last van depressieve episodes/paniekaanvallen. Ik heb in mijn kindertijd een trauma opgelopen en veronderstel dat de 'problemen' in mijn denken daaruit verder zijn gevloeid.

Ik ben altijd heel angstig geweest. Als kind voor specifieke dingen, naarmate het ouder worden werd dit gegeneraliseerde angst (om ziek te worden, om mensen te verliezen, om fouten te maken, om mensen teleur te stellen, om nieuwe dingen te doen..) Toen ik 15 was, uitte mijn angststoornis zich in boulemie. Hier ben ik met behulp van een psychologe wel vanaf geraakt.

Tijdens mijn studententijd heb ik geen depressieve episodes meer gehad en ging alles terug beter, hoewel ik altijd hoogsensitief ben geweest en dus altijd heel emotioneel ben.

Daarna is alles weer bergaf gegaan. Mijn man had veel problemen thuis, mijn eerste job was geen succeservaring, mijn neef kwam om bij een verkeersongeval, ik begon (door stress) allerlei gezondheidskwalen te krijgen, ik heb een job met heel veel verantwoordelijkheden en ben ook erg bang om te falen hierin... Ik ben heel erg gericht op anderen en op hun gevoelens en beleving, dus ik heb dit allemaal opgekropt en geprobeerd om iedereen rond mij te helpen. Mijn schouders waren echter niet zo sterk als ik dacht. Vorig jaar na de zomer is al mijn frustratie eruitgekomen. Paniekaanvallen, depressie, boulemie die terug de kop opstak.

Mijn dokter heeft mij serlain (50mg) en lorazepam voorgeschreven. Dit heeft mijn leven gered. Ik heb nog nooit zo diep gezeten als toen. Ik ben sindsdien in behandeling bij een psycholoog en probeer stap voor stap mezelf terug te vinden en ook mezelf te waarderen en 'de moeite waard' te vinden, al is dit heel moeilijk omdat ik dit nooit gedaan heb.

Ik voelde mij de laatste maanden beter en ook door onze kinderwens besloot ik om af te bouwen. Ik ben eerst overgeschakeld naar 25 mg (2 weken), dan naar 12 mg (2 weken) en ben nu 5 dagen volledig medicijn-vrij.

Sinds zondag is mijn bloeddruk heel fel gezakt, ben ik duizelig en merk ik een enorm verschil in mijn stemming. Ik voel mij heel erg down en emotioneel en hoop dat dit snel overgaat. Ik ga sowieso doorbijten en hopen dat mijn klachten snel verdwijnen.

Er is geen garantie dat ik altijd zonder antidepressiva zal kunnen leven, maar gezien onze kinderwens wil ik toch dat een eventuele zwangerschap zonder al te veel medicatie kan verlopen.

Ook wil ik echt benadrukken dat ik door de medicijnen rustiger ben geworden en dat deze mij echt geholpen hebben, maar ik wil gewoon terug zelf de touwtjes in handen nemen.

Zijn er nog mensen die Serlain hebben genomen of die dezelfde problemen ervaren? Zijn er mensen met hetzelfde type stoornis die ervaring hebben met alternatieve therapie?

Graag hoor ik van jullie:)