Impact
Impact
Voor zo lang ik me kan herinneren ben ik al anders. Ik dacht anders, ik deed anders en dat vonden de mensen om me heen maar raar. Ik werd niet begrepen. Door niemand niet. Tot ik op mijn zestiende bij de GGZ belandde (voor de tweede keer). Ik kwam daar vanwege depressieve klachten en een onderzoek werd ingezet. Autisme.
Ik wist niet zo goed wat ik er van moest vinden-- dus ik vond er niks van. Ik vond het wel prima, herkende mezelf er in en kreeg een foldertje mee naar huis over autisme bij vrouwen. That was it. Meer psychoeducatie dan dat foldertje heb ik niet gekregen. Ik werd behandeld voor mijn depressie/dysthyme stoornis. En zo dus niet de oorzaak van alles.
Misschien wisten ze niet goed hoe ze er mee om moesten gaan. Een kwalijke zaak, maar jammer genoeg anno 2021 nog steeds de realiteit. Door deze gebreken heb ik nooit nagedacht over de impact van autisme op mijn leven. Achteraf bleek dat een hóóp.
In 2020, toen corona de kop op stak, viel alles weg. Mijn sociale leven, mijn structuur... en zo ook mijn mentale gezondheid. Ik stortte in-- een autistische burnout, denk ik. Ik was zó vermoeid en ik kon helemaal niet meer functioneren. De meltdowns kwamen wanneer de laatste net afgelopen was. Ik had geen rust van de sneltrein in mijn hoofd.
Toen ben ik gaan zoeken naar wat het kon zijn. Borderline. Ik kwam overeen met alle kenmerken die je nodig had. Dit was het dus! (Eigenlijk heel autistisch om zo zwart-wit te denken) Ik ben weer in therapie gegaan en heb een onderzoek geëist. En zo geschiede...
Autisme.
Dat kwam uit het onderzoek.
Geen borderline zoals ik me al helemaal had ingesteld dat het was. Het was die verrekte autisme, weer. En toen kon ik niet anders dan er aan geloven. Ik ben mezelf gaan onderwijzen in wat het betekent om autistisch te zijn. Ik heb mezelf dus psychoeducatie gegeven. Samen met de intensieve therapie kwam ik er stukje bij beetje weer uit-- uit dat donkere dal.
En nu gaat het weer goed met me! Ik heb een nieuwe baan, mijn vriend en ik wonen samen en we willen een gezinnetje starten. Ik ben weer gelukkig en zie dingen in een mooier licht. Ik kan nog steeds niet functioneren zoals voorheen en ik denk niet dat ik dat ooit zal kunnen. Maar hé...
Dit is míjn nieuwe normaal!
PS. Ik ben een blog gestart over leven met autisme. Neem gerust een kijkje als je meer informatie, tips en herkenning wilt!
Verhalen zijn persoonlijk
Wees je ervan bewust dat deze verhalen persoonlijke ervaringen zijn. Wat voor de één werkt, werkt niet automatisch ook voor jou. En als iemand een bepaalde overtuiging heeft, wil dat niet zeggen dat deze overtuiging ook klopt.
Informeer je goed als je overweegt om medicijnen te gaan gebruiken. Passende medicatie is voor iedereen anders. Overleg met je behandelaar en kijk hier.
