Klaagzang van een psychotherapeut

Juni 2017

Hoe kan een modern rijk land zoveel kwaliteit in de geestelijke gezondheidszorg verloren laten gaan en de geestelijke gezondheidszorg onbetaalbaar laten worden? Klaagzang van een psychotherapeut.

Nederland liep Europees voorop als het over GGZ zorg ging in de jaren 80-90. Gedegen onderzoek, nieuwe ontwikkelingen, de kwaliteit en effectiviteit van behandelingen had alle aandacht.

De GGZ kosten namen echter te snel toe…er moest bezuinigd worden. Goed te begrijpen enerzijds…anderzijds is hierin toen niet verrekend ( bij mijn weten) wat er op langere termijn bespaard werd aan gezondheidskosten door op tijd en goed te behandelen…

De besparingen werden van hogerhand ( overheid, verzekeraars) opgelegd en ook de wijze waarop…het veld zocht zijn weg…

Het resultaat nu is dat wij, professionals in de GGZ bezwijken onder de regel-en controledruk en minder en minder tijd besteden aan de patiënten, de mensen zelf en hun behandelingen. Kwalitatieve goede zorg moet gemeten worden aan de hand van dossiers, vragenlijsten etc…en dat kost allemaal veel tijd.

Ik werk als psychotherapeut bij een grote GGZ op de jeugdafdeling en had daarnaast een eigen praktijk voor volwassenen en kinderen en jeugd .

Toen de tweedeling kwam waardoor jeugdggz werd overgeheveld naar de gemeenten kreeg ik niet alleen te maken met 8 verschillende zorgverzekeraars die ieder hun eigen regels en contracten hebben maar ook nog met alle verschillende gemeenten!!

De eerste stap was dat ik maar geen patiënten meer aannam uit Zeeland ( 5 km hier vandaan, veel uit Tholen) want daar was alles weer anders georganiseerd. Tweede stap werd dat ik een nieuw contract aanging met de overkoepelende samenwerking die ontstond tussen diverse gemeenten in west Brabant west. Derde stap een nieuwe manier van werken eigen maken : men had bedacht dat je na 1 gesprek wel zou weten wat er moest gebeuren en daar een tarief voor kon opgeven…???  ( alsof iemand met een misbruik verleden dat gelijk vertelt en of je gelijk de impact kan inschatten bij iemand..?). Er werd zaken uitgevonden als ‘ arrangementen, hoofd-en onderaannemerschap etc…Ik haakte af.

Dit kon ik niet meer bolwerken. Ik ben psychotherapeut geen ondernemer, geen aannemer, verkoop geen arrangementen…en ik besloot te stoppen met de behandeling van jeugd in eigen praktijk. Jeugd moest dan maar bij de GGZ instelling aankloppen, waar een fulltime manager het ook niet helemaal bolwerkt (en waar het natuurlijk net zo erg is en veel collega’s erg gefrustreerd zijn omdat ze steeds met gemeenten moeten onderhandelen of een behandeling wel of niet akkoord is en vergoed wordt…ondertussen zit je kind wel depressief thuis). HBO jeugdzorgprofessionals moeten beoordelen of de psychiater, psychotherapeut of gz- of k- psycholoog hun werk wel naar behoren hebben gedaan, of diagnose en behandelplan hun goedkeuring krijgt???

Inmiddels heb ik zo lang mijn best gedaan om alles te doen wat er van ons gevraagd werd dat ik een administratie-intolerantie heb ontwikkeld…en …hierdoor inmiddels ook gestopt ben met de behandelingen van volwassenen in mijn eigen praktijk.

Niet alleen is de regel-en controle druk erg groot maar het risico dat je voor niets werkt is ook groot. Als een verzekeraar merkt dat er iets niet klopt in je dossier ( verkeerde code ingevuld of zo, los van financieel gewin) loop je het risico dat je de behandeling niet vergoed krijgt ( heb je een jaar behandeld en word je niet betaald..!) of alles terug moet betalen…Bij de gemeente heb je kans dat je de rekening krijgt als een patiëntje alsnog intensiever behandeld moet worden…

De GGZ als gekkenhuis!

Het is een grote aderlating dat veel collega’s met mij uit zelfbehoud ervoor kiezen om geen patiënten meer te behandelen terwijl ze het zo goed kunnen!

Daarnaast vraag ik me af hoe groot het budget is dat besteed wordt aan administratie, controle, overleg en transitiebewegingen en hoeveel er effectief aan de patiënt zelf besteed wordt. Ik schat dat de verhouding 30 % directe patiëntenzorg / 70%  overig is…., maar vermoedelijk is het nog schever…

GGZ kwaliteit werd omgezet naar controledrift uit – goed te begrijpen- budgetangst…

Ik ben een gepassioneerde psychotherapeut en traumabehandelaar en wil me met mijn vak bezig houden. Ik richt me nu vooral op het inhoudelijk opleiden van jongere collega’s in de hoop dat zij niet bezwijken en het tij zich zal gaan keren.

Laten we bidden, vechten, huilen? dat het tij zich snel keert…

En nu voor de hulp zoekenden, patiënten: hoe zou het zijn als mensen zoals ik, er zijn vele collega’s in hetzelfde vaarwater, wel zouden behandelen zonder al dat gedoe, gewoon omdat we ervaren en goed zijn en daar ook gewoon voor betaald zouden krijgen?

Gratis mag niet (en wil ik niet), maar we mogen het alleen via DBC’s en anders is het een economisch delict….

M, psychotherapeut