#Openup: Dapper met Depressie

Ik huil al bijna de hele maand. En zo ken ik mezelf niet. In plaats van in stilte en eenzaamheid zitten lijden, besloot ik een drempel over te gaan en op sociale media te delen hoe ik me écht voel. Juist omdat ik helemaal klaar ben met de schone schijn en het mooi weer spelen, de keurige gekapte en gestylede kapsels, tip top make up en de hele perfecte plaatjes rambam. Fuck Perfect! Het leven IS niet perfect! Zo. Dat is er uit.

Eerst zette ik een foto van een huilende mezelf op Instagram - en sjonge jonge tranen zijn hartstikke doorschijnend en laten zich niet makkelijk vangen - 

Het kostte me even om het volgende zinnetje in de mond te nemen toen ik een consult had bij mijn therapeute: "ik heb een depressie". Na een verhelderend uurtje waarin ik o.a. huiswerk mee kreeg heb ik onderweg naar huis een bos bloemen, 2 bakjes verse aardbeien en een nieuwe joggingbroek gekocht. Die laatste omdat ik het liefst mijn pyjama niet uittrek, en die pyjama's van mij niet echt representatief zijn om mee over straat te gaan. En die onesie is leuk met carnaval, maar liever ben ik nu onzichtbaar, en verkleed als kuikentje of roze eenhoorn trek je juist méér aandacht... Dat mot ik nou ff niet hebben. Onderdeel van mijn huiswerk is dagelijks naar buiten en meer bewegen. In de praktijk is dat naar de supermarkt fietsen of naar de brievenbus wandelen om iets te posten. 

Toen ik over de drempel heen was om mijn tranen te delen, zette ik dit op Facebook: 

* zo gaat het hier al een aantal weken. Depressie is hoe het heet. Doffe ellende, veel verdriet, ook veel eenzaamheid en het gevoel geïsoleerd te zijn door de beperkingen van mijn lijf en hoofd. Ik doe keihard m'n best om overiend te blijven, maar dat valt niet mee. Daar kan ik jouw/jullie hulp goed bij gebruiken. Kleine ruggesteuntjes, een leuke mop, samen een bakkie thee drinken via Skype, een kaartje, een blije tip voor film of muziek doorsturen, een knuffel, een appje, een belletje, een inspirerende quote, een grappige illustratie... Alleen als je je geroepen voelt, voel je nergens toe verplicht (spontane bezoekjes liever niet, op voorhand even een afspraak maken is beter voor mijn stress level) * met een plaatje van een heel verdrietig poppetje erbij. 

inclusief mijn adres. Binnen 1 week ontving ik naast heel veel hartjes en virtuele knuffels op Facebook op mijn deurmat/per post/per pakketbezorger: - een hele dikke envelop vol kleurrijke vrolijke opfleur post inclusief koelkastmagneten, zakjes thee, een receptenboekje, een collage en lollige stickers - een prachtige bos bloemen - hele mooie zakdoekjes (super bruikbaar) - een kaartje met een briljante tekst: 

Toen ik deze foto maakte viel het me op dat het nu zichtbaar is aan mijn ogen dat het niet goed met me gaat. De glans is eraf, toen ik dat besefte volgde er een huilbui... Inmiddels ben ik een paar dagen verder en weet ik dat mijn ogen vanzelf wel weer zullen gaan stralen en twinkelen. Ik heb dit vaker meegemaakt en ik heb het allemaal overleefd!

Ik leek wel jarig! Durven toegeven en uitspreken dat het kut is/gaat/voelt opent deuren en levert mooie dingen op. Ik voel veel meer verbinding en me minder afgesneden. Wat de depressie niet in 1x oplost helaas. Maar bij het zien van de bloemen/kaartjes/zakdoekjes/thee, het horen van de toegestuurde muziek voel ik me even wat minder ellendig. 

Ook kocht ik een paar kleine cadeautjes voor mezelf. - Alfabet stempels - want van creëren, afleiding, wat moois maken met verschillende materialen en kleuren word ik blij. Meestal is het een combinatie van aquarel verf, stift, inkt/stempels, kaarsvet, glitters, wiebelogen, in een zelfgemaakte envelop met (eetbare) zelfgemaakte confetti. Vrolijke dingen zeg maar. Want Black is not my Happy Color.

Ik weet nog een "leuke anekdote" uit 2009. Ik was toen zwaar depressief en zat bij een ziekenhuispsychiater voor een second opinion (in de tijd dat ik nog doodsbang was voor psychiaters) en die zei heel simpel - ik had die dag een roze vest aan en een geel/oranje/roze gebloemde sjaal met glittertjes -  "Jij kunt onmogelijk depressief zijn. Je draagt geen zwarte kleren".  Mijn reactie was heel droog: "euh dokter, ik héb geen zwarte kleren..."  Toen was de beste man even uitgeluld. Blijkbaar kon dat dus niet, depressief zijn in gekleurde kleren. Nou dat kan dus makkelijk! Ik ben het levende bewijs! 

Deze avond met heel veel gedoe m'n pyjama en onesie omgeruild voor m'n joggingbroek, een vest en een jas en naar buiten gegaan voor het verplichte wandelingetje naar de brievenbus... Ik moest écht een mount Everest over, zo voelde het. Na een aantal huilbuien stond ik dan om de hoek van m'n straat in de zon tegen een schutting mezelf ontzettend ongelukkig te voelen en maakte ik deze foto, eigenlijk als bewijs dat ik vandaag de moed had gehad om naar buiten te gaan. Toen ik het resultaat zag was ik verbluft, Jeetje! Zie ik er nog zó goed uit direct ná een huilbui? Hoe de fuck is dat mogelijk? Ik ben verdomme depressief! - Iets met goed licht en veel kleur ofzo - anyway, ik maakte er maar gelijk m'n nieuwe profielfoto van. Die lachende komt wel weer terug als ik me weer helemaal blij voel. 

Een paar honderd meter was ik bij de brievenbus aangekomen, en ik vond het lollig om juist op Koningsdag even een Oranje foto te maken van mijn sjaal en de brievenbus. Dit keer met zonder zonlicht op m'n snoet. Tussen beide foto's zit misschien 10 minuten tijdsverschil, maar de onderste is meer representatief voor mijn staat van zijn op dit moment. 

Lang verhaal kort, ik schaam me niet voor mijn doffe ogen en mijn persoonlijke record aan huilbuien in 1 maand. Leuk is anders maar het is nou eenmaal zo dat mijn hersenen ziek zijn en dat ik me dus af en toe gruwelijk belabberd voel. Je kan daar wel tegen gaan vechten, maar die strijd ga je never nooit winnen en het kost bovendien gruwelijk veel energie (die ik niet heb). Dus is de boel omarmen en lief zijn voor mezelf voor het moment het beste om te doen. En blijven stempelen, confetti maken en glitteren natuurlijk! :) (En schattige dieren filmpjes kijken, chips eten, warme kruiken, knuffelen met m'n huisdieren etc etc etc) 

Voor het complete verhaal met alle foto's en meer blogs en informerende en inspirerende video's kijk op mijn blog www.ditverzinikniet.blogspot.nl 

- Marieke, 33, o.a. bi-polaire 1 stoornis, conversie stoornis, chronisch moe -