Over het leven na een poging
Om maar met de deur in huis te vallen: ik heb een suïcide poging overleefd. Gelukkig; ik ben heel blij dat ik het kan na vertellen.
Maar het blijft me bezig houden. Hoe verwerk je in vredesnaam dat op enig moment in je leven, je geprobeerd hebt eruit te stappen? Een vraag waar ik maar moeilijk antwoorden op kan vinden, want op de een of andere manier wordt daar nog steeds niet over gepraat. Probeer maar eens verhalen te vinden van mensen die een poging overleefd hebben, je vindt vooral verhalen van nabestaanden of informatie over preventie. En dat ondanks dat er de laatste tijd zoveel openheid is over allerlei psychische problemen: over suïcidaliteit hangt voor mijn gevoel nog steeds een enorme taboe.
Ik ben daarom niet langer stil. Deze gebeurtenis heeft voor een groot deel bijgedragen aan de persoon die ik nu ben. Ondanks de soms terugkerende gedachten en de negatieve herinnering, waardeer ik het leven en al het moois in de wereld veel meer. Ik sta bewuster in het leven, bewuster van de keuzes die ik maak en hoe deze de wereld om me heen beïnvloeden.
Mocht je dit lezen en je herkennen in mijn verhaal, ook meer behoefte hebben aan verhalen van anderen die een poging overleefd hebben en/of tips hebben voor mij: laat vooral een reactie achter :) (Van de redactie: wil jij naar aanleiding van dit verhaal praten met een van onze hulpverleners? Neem dan contact op met MIND Korrelatie)
Verhalen zijn persoonlijk
Wees je ervan bewust dat deze verhalen persoonlijke ervaringen zijn. Wat voor de één werkt, werkt niet automatisch ook voor jou. En als iemand een bepaalde overtuiging heeft, wil dat niet zeggen dat deze overtuiging ook klopt.
Informeer je goed als je overweegt om medicijnen te gaan gebruiken. Passende medicatie is voor iedereen anders. Overleg met je behandelaar en kijk hier.
